Nowy Jork, SS09-10, Part 4

Oczywiście zaczynam od Posena. A ten! O mój boże! Posen porzucił zwiewne kiecki? Tym razem postawił na konstrukcję, przypominającą nieco eksperymenty Courreges'a i w ogóle lata 60te. Graficzne krótkie sukienki, przeźroczyste płaszcze, geometryczne rozcięcia - do tego surrealistyczne metalowe ozdoby: ręce, usta... O jego dawnych poczynaniach mówią chyba tylko kokardy pod szyją i odrobinką piór marabuta. Te fluorescencyjne kolory, te widoczne przeszycia - well, niezły szok jak na Posena, ale fajnie, że się rozwija! Ta ostatnia suknia dużo mówi o trendach przyszłego sezonu - cekinów ma być dużo i mają być wielobarwne!

A teraz Jacobs. Oczywiście myślałam, że Marc Jacobs już mnie setnie znudził sobą, bo jego małe szoki mają w sobie tyle charakteru, że w końcu chce się je przełączyć na inny kanał, zmienić płytę. Skądże znowu, Jacobs pokazał w Nowym Jorku, że jest na topie i nikt go stamtąd nie strąci. Cóż to był za dziwny świat, który Jacobs stworzył tym razem, po swoich cudownych damulkach w spłaszczonych kanotierach? Teatr. Bielone twarze, dodające objętości falbanki, kryzy, bufki, tiule i ażury. Fryzury na cebulę i jumpsuity, które tym razem przypominają stroje teatralnych trefnisiów. Well, ten facet może zrobić w modzie wszystko. Jestem pod wrażeniem, choć jego "show" wymaga chyba drugiego i trzeciego wglądu - jest trudny w odbiorze. Ale najlepsza jest jego wersja marynarki - zamiast ćwieków: falbanki, tysiące falbanek! I ta wspaniała militarna marynarka z falbaniastą spódniczką, te szarawary i rajtasy - o, umarłam...